Heimwee

Nee, nee, begrijp me niet verkeerd. Ik wil echt niet terug naar het Westen. Maar heel, heel soms heb ik stiekem een beetje heimwee.

“You don’t know what you’ve got until its gone” is voor mij van toepassing. Wat wil het geval. Woensdag is onze vrije dag. Tenminste dat nemen we ons altijd voor en proberen dus zo min mogelijk te plannen wat moet op die dag, maar zo veel mogelijk wat leuk is. En soms hebben wij dan stiekem, geen zin om te koken. Dat overkomt de beste kok, dus zelfs ons wel eens. Dat was in het Westen niet zo’n probleem. Er was altijd wel iets van onze gading op loop of fietsafstand te vinden van de een of andere internationale keuken. En ik had zin in roti.

Ken u roti? Een Surinaams Hindoestaanse specialiteit. Een pannenkoek gemaakt van en met kikkererwten, of aardappel,

waarop bijvoorbeeld pittige kip in saus, kousenband ( een soort sperzieboon) en in Garam Masala gekookte aardappelen worden gelegd. De vulling voor de pannenkoek kan echter van alles zijn. De Surinamers of hindoestanen eten deze lekkernij bij voorkeur en vanuit traditie met hun handen. De pannenkoek wordt dan gebruikt als bestek. In elk hapje pannenkoek wordt iets van de ingrediënten genomen en met een beetje van de saus opgegeten. Het is een luxe gerecht en wordt veelal geserveerd met feestelijkheden. We hebben Surinaamse  vrienden die dit voor ons maakten en ons hebben geleerd hoe wij een heerlijke roti kunnen maken. Daarnaast werden wij  in hun geheim ingewijd, in welk afhaalrestaurant wij dit in Zoetermeer het beste konden halen. En ik ben er dol op.

Tja en toen werd het lastig. We zijn al best aardig ingeburgerd hier in het Hamse en weten dus enigszins wat er in de buurt af te halen is aan eten. En daar zit geen roti tussen. We hebben het internet eens op nageslagen en kwamen er achter dat we dan al gauw zo’n 20 km moesten rijden. Dat is me dan te gek. Helaas hadden we niet alle ingrediënten in huis om zelf roti te maken. Het is een gerecht dat de volgende dag het beste smaakt en het maken van de pannenkoeken is behoorlijk intensief. Dus dat ging niet door.

En toen kreeg ik heimwee. Heimwee naar een internationaal afhaalrestaurant dichtbij, een keur aan verschillende keukens, zo maar een reis maken naar smaken van India, Japan, Mexico, Hongarije of Spanje. Heimwee naar het kunnen binnen lopen van toko, een turkse winkel, de Haagsche markt en gewoon uit alle landen even iets kunnen halen om een heerlijke maaltijd mee te koken. Maar ineens was daar op het internet een advertentie van een toko in Wierden. Zou het dan echt?

We zijn in de auto gestapt en gaan kijken. En ja daar was het pareltje in Twente. Een heuse kleine toko, met alle ingrediënten die ons zo vertrouwd zijn. De buitenlandse geuren kwamen ons tegemoet bij het openen van de winkeldeur. Met tempeh, kousenband, sereh en laos zo maar vers te krijgen. Met een vriendelijke winkelier die aanbiedt dat als we iets missen hij er voor zorgt dat we het krijgen, als we het maar op tijd zeggen. En dus slaan we in, heerlijk!  De heimwee verdwijnt en maakt plaats voor weer een stukje verankering in Twente. Dat we zouden blijven hier was ons al wel duidelijk en met het hebben van een toko in de buurt voelen we ons hier weer een stukje meer thuis.

De roti is het die dag niet meer geworden, we hebben heerlijk indische gekookt en alle spulletjes voor een heerlijke roti meegenomen. Binnenkort sieren zowel roti als indisch eten ons dagmenu op. Reserveer gerust als je lekker mee wilt genieten.

Een bourgondische groet van Ron en Martina